Katrien Van den Brande

Op de tentoonstelling voor mijn eindexamen kon je als bezoeker een grote 'shelter' tegen een muur zien staan; lichtgrijs doek over een houten geraamte. Monitors op de vloer staken onder het doek de tent in en ogen van beamers schenen naar binnen. Als je tussen de hangende stroken doek naar binnen ging kon je op ieder (projectie)scherm een man in zijn eentje zien worstelen met een grote hoeveelheid koffers. Personage en omgeving waren echter steeds verschillend.

Mijn werk ontstaat vanuit een beeld dat me niet meer loslaat. Een van de terugkerende thema's is de voortdurend veranderende conditie van de mens en zijn omgeving. Thema en methode zijn sterk verwant. Ik ga tekenend of fotograferend op onderzoek uit, zoals een vogel grillig en associatief naar voedsel zoekt. Ik werk en laat mij bewerken tot ik een onverwachte ontdekking doe, iets vind waarvan ik niet tevoren wist dat ik het zocht. Zoals er ook bij de studie van een muziekstuk een moment moet zijn dat het stuk als meer dan losse noten aan je verschijnt; een kort moment van voelbare samenhang vanuit een nieuw gezichtspunt. Dan krijgt het werk zijn uiteindelijke vorm.